Çalışmak bazı insanlar için ibadet sayılır. Hem de ibadetlerin en güzeli 🙂
Öylesine çalışmaktan bahsetmiyorum elbette ki…
Aşkla çalışmak. Yaptığı işi ölesiye sevmek… Onunla nefes almak. Hatta sadece onun için yaşamak…
Genco Erkal’ı ancak böyle anlatmaya başlayabilirim 🙂
Tiyatro için yaşayan, tiyatro için nefes alan ve tiyatroyu sevdirmek için her şeyini ortaya koyan; eşi bulunmaz bir oyuncu, sanatçı ve en önemlisi eşi bulunmaz bir İNSAN!
”Bir delinin hatıra defteri” oyunu aslında benim yirmi küsur yıl önce Türkiye’de seyrettiğim ilk tiyatro oyunudur 🙂 Türkiye’de aşık olduğum ilk oyuncu da Genco Erkal’dır 🙂
Gogol’un 1842 yılında yazdığı bu oyunu Bulgaristan’da yaşadığım yıllarda Rusça ve Bulgarca da seyretmiştim.
Hatta Bulgaristan’da en sevdiğim oyuncu olan Todor Kolev, bu oyundaki performansıyla benim tiyatroya aşık olmama sebep olmuştu 🙂
Çünkü gülmeyle düşünme arasında sıkışıp kalmayı, gerçeklerle hayaller arasında kaybolup, delirme noktasına gelmeyi arada bir seviyorum 🙂
O noktaya gelebilen ve orada hissettiklerini de hissettirerek anlatabilen insanlara bayılıyorum 🙂
Genco Erkal bunu muhteşem bir şekilde yapıyor…
Beden dilini çok güzel kullanmasının da ötesinde, sadece gözleri bile yeterlidir seyirciyi oyunun bir parçası olması için 🙂
Dediğim gibi, yirmi küsur yıl önce Genco Erkal bu oyunla kendini bana aşık etmişti…
Yıllar sonra yine aynı etkiyi yaratıp yaratmayacağını test etmek için tekrar oyunu seyretmeye gittim 🙂
Gidiş o gidiş…
Yüreğimi orada bırakıp, geldim. O günden beri de Leyla gibi dolaşıyorum 🙂
Lütfen gidip bir daha, bir daha bu oyunu seyredin! Tiyatro için nefes alan, tiyatro için yaşayan bu adamı seyredin! Seyredin ve ondan bir şeyler öğrenin!
Gözleriyle anlatmak istediği, anlattığı ve anlatamadığı şeyleri hissedin!
Hissettiğinizde de kesinlikle ve kesinlikle, hayatınızda bir şeyler değişmeye başlayacaktır…
Bunun garantisini veriyorum 🙂 🙂 🙂
0 Comments