Dün gece seyrettim ve çok, ama çok sevdim 🙂
Muzaffer İzgü’nün mizah anlayışını; sade, sıcacık ve sürükleyen dilini zaten çok seviyorum…
Yazmaya başladığı günden beri yüreğimizin başköşesine yerleşmiş; içimizden geçenleri, yaptıklarımızı ve yapmak istediklerimizi, yani bizi bize anlatan; düşündüren, eğlendiren, eğlendirirken bir şeyler öğreten ve hepimizin hayatında güzel izler bırakan bir yazar.
Oyuna gelince…
Ben konudan ziyade, anne rolündeki Hanife Şahin’in muhteşem oyunculuğundan etkilendim.
Oyunun başından sonuna kadar salondaki bütün seyircilerin yüreğini avcunun içine aldı ve fazlasıyla mutlu etti 🙂
Her sözü, her mimiği, her hareketi ile eğlendirdi, bazen hüzünlendirdi, ama en önemlisi dünyadaki en değerli ve kıymetli şeyin anne sevgisi olduğunu hatırlatıp, yaşattı J
Bana göre mutlaka, ama mutlaka ödüllendirilmesi gereken bir performans…
Oyunun konusuna gelince…
Okuyan ve çalışan kadınlara uygulanan toplumsal baskı, dayatılan evlilik ve mutluluk şablonları 🙁
Aslında yazar ve oyuncular, seyirciyi şu sorunun cevabını bulmaya davet ediyor:
‘’Kadın tekdüze ve mutsuz bir evlilik mi yapmalı, yoksa aşkı beklerken ve mutlu olmayı hayal ederken evde kalmayı mı göze almalı?’’
Herkesin bir cevabı vardır şüphesiz, ama ben oyunun bulduğu cevapları görmenizi tavsiye ediyorum 🙂 🙂 🙂
0 Comments