Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne...
Saat sessizliğin ta kendisi: Masamda – paramparça duygular. Daktilomda – beklemekten yorulan ve birleşmek için ağlayan düşünceler. Odamda – mum ışığı, gölgeler. Doğan, değişen,...
Ağlasam, sesimi duyar mısınız, Mısralarımda… Dokunabilir misiniz, Gözyaşlarıma ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu… Bu derde düşmeden önce. Bir yer var biliyorum;...
Şarkılar değil de, Hep kulaklar bitiyor… Onarmak zordur. Bir yürek üşümüş, Kapamış kapılarını… Onarmak zordur. Bir şey yitirmiş, Hiç eskimeyecektir… Onarmak zordur. İnsanın içine düşen...
Sıyrıldı bütün örtülerden. Bir Güneş doğdu karşımızda. Duyduk tenin sıcaklığını, Hoyrat avuçlarımızda. Saatler durdu Kahrından, Paramparça oldu aynalar. Soyundu, bütün vücudu Ter kesilinceye kadar. Kamaşan...
Var olmak mı, yoksa olmama mı, bütün sorun bu! Düşüncemizin katlanması mı güzel, zalim kaderin yumruklarına, oklarına, Yoksa diretip bela denizlerine karşı Dur, yeter! demesi...
