Edna’ nın bahçesi – Hilde Hagerup
Şehir, Edna’nın evinin arkasında büyümüştü ve o farkına bile varmamıştı. Her gün bahçesinde çiçeklerine bakmış; sebzelerini, biberlerini, domateslerini sulamış; kuşları beslemiş, sincapları kovalamış ve çitin...
Sevdiğim Öyküler
-
-
Memurun ölümü – Anton Çehov
Ratip İvan Dimitriç Çerviakov, bir gece ikinci sıra koltuklardan birine oturmuş, dürbünüyle ”Kornevil Çanları’nı izliyordu. Çerviakov izliyor ve mutluluğun doruklarına ulaştığını duyumsuyordu. Derken birden bire…...
-
Unutulmuş düşler – Stefan Zweıg
Denize nazır köşk. Ağaçlarla kaplı sakin yollar, ciğerlere dolan yoğun tuzlu deniz havası, portakal ağaçları arasında gezinen hafif bir meltem, ara sıra sanki itinalı parmakların...
-
Sessiz Ali – Erendiz Atasü
Ali gülümsemesini unutmuştu. Nişanlanmasından bir hafta sonra başladı bu düşünceli hali. İlk günler öyle sevinçliydi ki… Kuş olup uçası geliyordu. Nedense çabuk koptu kanatları. Neşesi...
-
Gölgemin gölgesi – Osman Şahin
Çiçekler bütün güçleriyle açmışlar, güneşin tadını haykırıyorlar. Çıldırtıcı kokuları anılarımı uyarıyor. Beni bu denli baştan çıkaran hoş kokular, ufacık arılara neler yapmaz? Çiçek sofrasına dalmış...
-
Apartman – Sabahattin Ali
Sivri damın üzerinde, keskin bir koku dağıtan yaş tahtalara keseri vuruyor, bir taraftan batıya doğru inmeye başlayan güneşi gözlüyordu. Ağustosun sonuna yaklaştıkları için mal sahibi...
-
Ölüler – Ferit Edgü
Ölülerle doldu evimiz. Misafirliğe gidiyor gibi, çat kapı bize geliyorlar. Bazen hoşbeşten, eski günleri andıktan sonra bir köşe bulup yerleşiyorlar. Bir şey yiyip içtikleri olmadığı...
-
Kayıp- Davıd Konstantın
Kimse fark etmedi. Anlaşılan hiç etmiyorlar. Etseler de yanlış anlıyorlar. Hani ani duraklamalar vardır- bir sessizlik, bir boşluk- ve sonra birisi çıkıp şöyle der: Melaike...
-
İlkokula gidiyorum- Osman Şahin
Beş yaşındaydım. Babam, İbrahim ağabeyimi, ilkokula yazdırmıştı. Yazdırırken, öğretmene, “İbrahim’in yanısıra Osman’ı da katıverelim. İki kardeş birlikte gitsinler gelsinler okula. Aynı alfabeden öğrensinler. Evde kalabalık...
-
Kimlikte Nurşen – Şermin Yaşar
Bu yıl kırk yaşımı tamamlayacağım ve hayatımın neredeyse tamamını kendi ismimden korkarak, kaçarak geçirdim. Çocukluğuma dair hayal meyal hatırladığım, ölünce bile unutacağıma ihtimal vermediğim, artık...
