Gözleriniz bayan! Gözlerini…
Ne çok şey anlatıyor bir bilseniz…
Ne güzel, ne de çirkin… Ne küçük, ne de büyük… Sıradan dikkat çekmeyen gözleriniz…
İnanın rengini bile hatırlamıyorum…
Ağlarken sizi hiç görmedim. Görmek de istemem…
Ama gülümsediğinizde ve yalan söylediğinizde sizi ele veren gözlerinizi unutmam imkansız…
Tıpkı benim için yaptıklarınızı da unutmak mümkün olmadığı gibi…
Sıcak bir ağustos günüydü kader bizi karşılaştırdığında.
Ben korku denizinde boğulmamak için çırpınırken ve kafası kopmuş sinek gibi hastane odasında dolaşırken karşıma çıktınız.
Yapılması gerekenleri sıralayıp, acele etmemi rica ettiniz…
Annem kısa bir süre sonra ameliyata alınacaktı ve ben gereken formaliteleri tamamlamalıydım…
Uçarcasına odadan çıktım ve benden istediklerinizi yaptım.
Geri döndüğümde beklemediğim bir manzarayla karşılaştım.
Siz annemin elini tutmuş, gülerek ona bir şeyler anlatıyordunuz…
Ne konuştuğunuzu duymadım… Duyamadım… Dikkatimi çeken sadece gözleriniz oldu…
Yalan söylediğinizi haykıran gözleriniz…
Ama belli ki anlattıklarınız annemi çok etkilemişti ve ameliyat korkusunu unutmuştu…
Ameliyathane kapısına kadar bize eşlik ettiniz.
Gözleriniz bayan ve siz beni ne çok mutlu ettiniz… Bir bilseniz…
Annem ameliyata ölüme hazırlanır gibi gelmişti…
Çünkü ameliyat çok riskliydi… Sarkom, yani yumuşak doku kanseri söz konusuydu ve kitle çok büyüktü.
Bacağını kaybetme ihtimali vardı. Ameliyat sırasında kalple ilgili problem de yaşanabilirdi…
Zaten 1.5 seneden beri meme kanseri tedavisi görüyordu ve pes etmek üzereydi…
Gözleriniz bayan ve siz!..
Anneme neler söylediniz bilemiyorum… Bilmek de istemem… Ama annem gülerek ve bana moral vererek ameliyata girdi.
Ameliyathane kapısı kapanınca size teşekkür etmek istedim, ama konuşamadım…
Ağlamaktan yorulan beynim, uygun kelimeleri bulmakta zorlandı…Ve tekrar gözleriniz dikkatimi çekti…
Hüzün fışkıran, yaşadıklarınızı, yaşamadıklarınızı ele veren o bakışlarınız bana ne çok şey anlattı bir bilseniz…
Sessizce yanımdan ayrıldınız.
Ameliyat beklediğimden daha uzun ve daha iyi geçti…
Annem bacağını kaybetmedi ve herhangi bir problem yaşanmadı ameliyat sırasında.
Yoğun bakımda kendine geldiğinde annem gülümseyerek sizi sordu.
İsminizi unutmuştu ve Nevsiye yerine”..Kader nerede? O gelsin..” demişti.
Size Kader ismini yakıştırdı ve kendi kızı gibi sevdi…
Bir hafta kadar sizinle beraber olduk.
Anneme, kendi anneniz gibi bakarak onu çok, ama çok mutlu ettiniz ve hızla iyileşmesini sağladınız.
Size ne kadar teşekkür etsem azdır.
Gözleriniz bayan ve siz annemi mutlu ederek beni de mutlu ettiniz.
Gözleriniz bayan!.. Gözleriniz!..
Ne çok şey anlatıyor bir bilseniz…
Ne güzel, ne de çirkin… Ne küçük, ne de büyük… İlk bakışta dikkat çekmeyen gözleriniz…
Ağlarken sizi hiç görmedim… Görmek de istemem…
Ama gülümseyerek yalan söylediğinizde sizi ele veren gözlerinizi unutmam imkansız…
Gözleriniz bayan ve siz!.. Ne çok şey hak ediyorsunuz bir bilseniz…
0 Comments