Ben bugün masallara taktım galiba:)
Çok bilinen, ama sık sık hatırlanması gereken masal tadında bir hikayeyi paylaşmak istiyorum…
”Bir varmış bir yokmuş 🙂
Bir zamanlar bir Şövalye yaşarmış. Bir gün bu Şövalye aşık olmuş. Kalpsiz ve ruhsuz bir güzele çılgınca aşık olmuş…
İhtirastan eriyerek ve acılar çekerek bu kalpsiz kuklayı fethetmeyi hayal edip durmuş.
Şövalye o zamanlar bu güzelin göğüsünde bir yürek değil, bir taş taşıdığını bilmiyormuş 🙁
Günler, aylar, yıllar boşuna eziyetler ve üzüntüler içinde geçmiş.
Günlerden bir gün kukla, ondan kurtulmak için:”Bana annenin kalbini getir, o zaman senin olacağım. Seni sevenin yüreğini getirirsen, senin eşin olacağım” demiş.
Sevdalı Şövalye kafası son derece karışmış bir halde eve dönmüş.
Uzun süre azap çekmiş, direnmiş ve kendini lanetlemiş, ama hayvani ihtirası eninde sonunda galip gelmiş…
Annesinin odasına girerek onu öldürmüş, kalbini koparmış ve hala canlı olan o kalbi avuçlarında tutarak, kalpsiz güzele koşmuş.
Bastığı yere bakmadan koşarken aniden tökezlemiş ve elindeki kalbi yere düşürmüş 🙁
Ve birden bir ses duymuş:” Oğlum, oğlum benim, bir yerini çarptın mı? Yaralandın mı? Canın acıyor mu? Ellerim olsaydı kaldırırdım seni; giysilerindeki tozu silkeler, bağrıma basardım seni! Hadi çabuk kalk, beni sevdiğine götür ve mutlu ol!”
Bu ses annesinin yüreğinden geliyormuş 🙁
0 Comments