Bence hayat bir nehir gibidir…
Çoğu insan bu nehre, sonunda nereye çıkacağına karar vermeden atlar. Böylece çok geçmeden akıntıya kapılırlar.
Günlük olaylar, günlük korkular, günlük zorluklar. Nehrin çatal oluşturduğu yerlere vardıklarında, hangi tarafa gitmek istediklerine bilinçli bir şekilde karar veremezler, kendileri için hangi tarafın uygun olduğunu da düşünmezler.
Kendilerini akıntıya bırakmakla yetinirler…
Kendi değerleriyle yönetilmek yerine çevre tarafından yönetilen o insan kalabalığına katılırlar. Sonuç olarak, kontrolün kendi ellerinde olmadığını hissederler. Böyle bilinçsiz bir durumda kalmaya devam ederler.
Taa ki günün birinde kükreyen suların sesi onları uyandırana kadar. Bakarlar ki, küreksiz bir kayığın içinde, Niyagara çavlanından beş metre gerideler.
O anda hay Allah derler ama iş işten geçmiştir. Aşağıya düşeceklerdir. Bu düşüş bazen duygusal bir düşüştür, bazen fiziksel; bazen de finansal…
Hayatınızda bugün yüz yüze olduğunuz güçlükler, büyük ihtimalle, nehrin yakasındayken verilen iyi kararlarla önlenebilirdi…”
0 Comments