Bir konuşmacı, seminerine 100 dolarlık bir banknotu göstererek başlamış…
”Bu parayı kim ister?” diye sormuş.
Eller havaya kalkmaya başlamış 🙂
”Bu parayı sizden birine vereceğim, ama ondan önce bazı şeyler yapmak istiyorum”.
Parayı buruşturmuş ve tekrar sormuş: ”Hala bu parayı isteyen var mı?” diye.
Bütün eller yine havaya kalkmış 🙂
Konuşmacı bu kez 100 doları yere atıp, üstüne basmış, ezip kirletmiş.
Tekrar parayı isteyip istemediklerini sorduğunda, bütün ellerin havaya kalktığını görünce,
”Bu paraya ne yaparsam yapayım, onun değeri düşmedi değil mi? O hala 100 dolar. Bu da bize hayatta her zaman elimizde olanları düşünmemiz gerektiğini, olmayanları düşünmememiz gerektiğini gösteriyor.
Hayatımızda çoğu kez verdiğimiz kararlar veya hayat şartları nedeniyle hırpalanırız, canımız yanar; yerden yere vuruluruz, kendimizi kötü hissederiz.
Fakat ne olduğu ya da ne olacağı önemli değil, hiçbir zaman değerimizi kaybetmeyiz.
Temiz ya da pis, hırpalanmış ya da kırılmış, bunların hiçbiri önemli değildir.
Bizi gerçekten sevenler bizim ne kadar değerli olduğumuzu her zaman bileceklerdir 🙂
0 Comments