Düğümlere üfleyen kadınlar

Ben masalları ve büyülü hikayeleri pek sevmem…

Çocukken kimse bana masal anlatmadı. Okumayı öğrendiğimde de ben masal okumadım.

Gerçekçi hikayeler dinleyerek büyüdüm ve ben de gerçekçi hikayeler uydurup, anlatmaya çalıştım.

Ece Temelkuran’ın, ”Düğümlere üfleyen kadınlar” kitabını hem sevdim, hem sevmedim.

Evet, gerçek ve acımasız bir dünyayla, gerçek olaylarla ve insanlarla bizi tanıştırıyor. Ama o büyülü kadınların hikayelerini uzata uzata, gerçeklerden uzaklaşa uzaklaşa benim ilgimin dağılmasına ve zaman zaman sıkılmama yol açtı.

Evet, ”Başka kadınların çaresizliklerine öfkelenen kadınların muhakkak kendi çaresizliklerine öfkeleniyordur…” sözü benim için de geçerli.

Ve ”Büyük hayatlara niyet edenler büyük günahların kefaretini de göze almalı…”