Siz hiç bir kalemde sahip olduklarınızı sildiniz mi?
Acı çekmenizi, ezilip büzülmenizi, katlanmanızı istedikleri şeylere: ”Tamam! Yeter artık! Buraya kadar!..” diyebildiniz mi?
Yalnız, aç, susuz kalacağınızı umursamadan bir kalemde herşeyi silebildiniz mi?!.
Hiç sanmıyorum…
Sizin gibi hayatını ödün vere vere geçiren bir insanın bunu yapabilmesi imkansızdır zaten.
Ondandır belki de beni köşeye sıkıştırdıkça, sıkıştırmaya çalışmanız. En hassas noktalarımdan kaleşçe vurmanız.
Ne zaman pes edip, teslim olacağımı beklemeniz.
Çook beklersiniz…
Siz bilmezsiniz ama bazı insanlar, bazı konularda ödün veremezler.
Ne pahasına olursa olsun bunu yapamazlar.
Olmak ya da olmamak… Yaşamak ya da ölmek meselesidir bu onlar için…
İşte ben de herşeyimi kaybedeceğimi bile bile o şatafatlı dünyanızın kapısını suratınıza kapatıyorum. Hem de çarparcasına… Kırarcasına…
Bir adım ötede beni bekleyen bütün belirsizliklere ve imkansızlıklara rağmen.
İşte böyle Sami beyciğim…
Siz mütmain olmayı hedeflerken, esas ben kısa, ama çok anlamlı psikolojik bir tatmin yaşamış oldum…
Sizi hasta bedeninizle ve kokuşmuş beyninizle baş başa bırakıyorum…
0 Comments