Sen olmasaydın…

Hayatım seni sevmek ve seni takip etmekle geçti 🙂

Hayatta her şeyi senden sonra öğrenmek zorunda kaldım 🙂

Senin ne zaman yürümeye, ne zaman konuşmaya başladığını görmedim, ama ne zaman okumayı öğrendiğini ve okula başladığını gördüm. Çoook, ama çook kıskandım 🙁

Tepindim, ağladım, ama sıramın gelmesini beklemek zorunda kaldım.

”O büyüktür! Yapar!” dediler ; ”Sen daha küçüksün, bilemezsin…” dediler…

Hayatım boyunca her şeyi senin gibi yapmayı öğrenmek için kendimi parçalayıp  durdum, ama bir çok konuda başarılı olamadım.

Çocukken seni çook, ama çok kızdırırdım 🙂 Niye biliyor musun?

Kızmış halini çok seviyordum 🙂  Bir de normalde duygularını göstermeyen, kendi duvarlarının içinde kendini hapseden halin sinirlenince yıkılıyordu 🙂

Yani sana sinir krizleri geçirerek, beni sevip sevmediğini test ediyordum kendimce 🙂 🙂 🙂

Sen bilmezsin ama, çocukken de şimdi de, herkesten çok, herkesten önce; annemle babamdan bile önce, senin beni sevmeni istiyordum… Senin beni sevmem, benim için her şeyden önemliydi… Çünkü seni çok seviyordum…

Bunu ilk defa çocukken, bir hatandan dolayı annem seni cezalandırdığında anlamıştım.

Sen ağlayarak masanın altına saklandın. Ben o kadar çok üzüldüm senin o haline ki, yanına gelip, seninle birlikte ağlamaya başladım.

Evdekiler çok gülmüştü o halimize, ama ben o şekilde senin acını azalttığımı düşünüyordum 🙂

Ben aslında hayatım boyunca senin acılarını azaltmak, ağlamanı engellemek ve seni mutlu görmek için çırpınıp, durdum…

Hatırlıyorum da, duygudan yoksun bir akrabamız, senin bir davranışından dolayı, seninle görüşmemem ve affetmemem gerektiğini söylediğinde, ben ona ”Kusura bakma, ben sağ kolumu kesemem. O benim bir parçam, bunu yapamam…” demiştim.

Ayrıca yaptığının hata olmadığını ve senin yerinde olsaydım ben de aynısını yapacağımı biliyordum…

Ben hatalar yaptığımda, sen bana hep sahip çıktın kendince.

Bazen beraber de hatalar yaptık ve beraber yaralarımızı sardık…

Hayatın gerçeğidir, hata yapa yapa, ayakta kalmayı öğrenmek 🙂

Biz seninle çook gülüp, eğlendik de…

İçimiz kan ağlarken de, çaresizlikten kıvranırken de, krize girmiş gibi çılgınca gülerek, kendimizi tedavi ediyorduk bazen 🙂

Biz seninle çok şey yaptık, çok şey paylaştık… Yapmaya da devam edeceğiz elbette 🙂

Araya mesafeler, başka insanlar girse de bu asla değişmeyecek…

Ben yine senden sonra hayatı öğrenmeye devam edeceğim ve sonsuza kadar seni takip etmeye devam edeceğim 🙂

Ne mutlu bana ki önümde, yanımda ve yüreğimde yolumu aydınlatan, beni olduğum gibi sevmeye çalışan 🙂 ablam var!

Doğum günün kutlu olsun ablam! İyi ki benden önce doğdun ve iyi ki benim ablam oldun!

Sen olmasaydın hayatım hep yarım ve eksik kalırdı…