Miguel sokağındaki herkes Erkek Adam’ın deli olduğunu söylerdi, bu yüzden de ona hiç takılmazlardı. Ama ben onun deli olduğundan emin değilim, hatta ondan daha da deli insanlar olduğunu düşünüyorum.
Deliye benzer bir hali yoktu. Orta boylu, zarif biriydi, çirkin de değildi. Bir delinin baktığı gibi bakmazdı sana, onunla konuşsan çok da mantıklı yanıtlar verirdi. Ama bazı değişik alışkanlıkları vardı.
Her seçime katılırdı, belediye seçimleri ve yasama konseyi seçimleri, bölgede her yere posterlerini yapıştırırdı. Bu posterler, iyi basılmış posterlerdi. Üstünde yalnızca ”oy verin” yazardı, altında da Erkek Adam’ın resmi olurdu.
Her seçimde üç oy alırdı. İşte bunu anlayamazdım. Tamam, Erkek Adam kendine oy verirdi, ama öteki iki oy kimindi?
Hat’a sordum. ”Valla ben de bilmiyorum. Kim bilir kim. Belki de iki hergele şaka yapıyordur. Ama bunu her zaman yaptıklarına göre, bu hergeleler gerçekten çok komik. Erkek Adam gibi de deli onlar da”.
Uzun bir süre Erkek Adam’a oy veren bu iki deliyi düşünüp durdum. Ne zaman tuhaf bir şey yapan birisini görsem, ”Acaba Erkek Adam’a bu mu oy verdi?” diye sorarım kendime.
Bütün şehir bu iki adamın sırrını çözmeye çalışırdı.
Erkek Adam hiç çalışmazdı. Ama boş gezenin kalfası da değildi. Sözcüklere takmıştı kafayı, özellikle de sözcükleri yazmaya. Bütün bir günü tek bir sözcük yazarak geçirebilirdi.
Bir gün Miguel Sokağı’nın köşesinde Erkek Adam’ı gördüm. ”Nereye gidiyorsun evlat?” diye sordu Erkek Adam. ”Okula” diye yanıt verdim.
Erkek Adam bana ciddi ciddi bakıp alaylı bir şekilde, ”Demek okula gidiyorsun ha?” dedi.
Ben de kendiliğinden, ”Evet, okula gidiyorum” dedim. Sonra düşündüm de fark etmeden Erkek Adam’ın düzgün ve güzel aksanlı İngilizcesini taklit etmişim.
Bu, Erkek Adam’la ilgi başka bir bilinmeyendi. Yani aksanı. O konuşurken gözlerini kapatsan, dil bilgisine çok özen göstermeyen yüksek sınıftan bir İngiliz beyefendisi konuşuyor sanırsın.
Erkek Adam kendi kendine konuşur gibi, ”Demek küçük delikanlı okula gidiyor” dedi. Sonra beni unutup cebinden uzun bir tebeşir çıkardı ve kaldırıma yazı yazmaya başladı. Büyük bir O çizip içini doldurdu, sonra K ve U yazdı. Daha sonra bir sürü U yazmaya başladı. Her birini bir öncekinden daha küçük yazıyordu. U ardından U yazıyordu.
Öğlen yemeği için eve geldiğimde, Fransız Sokağı’na geçmiş hala U yazıyordu. Elinde de bir bez parçası yanlışları siliyordu. Öğleden sonra köşeyi dönmüş, tekrar Miguel Sokağı’na gelmişti.
Eve gittim, okul giysilerimi çıkarıp günlük giysilerimi giyindim ve dışarı çıktım. Şimdi de Miguel Sokağı’nı yarılamıştı. “Ee küçük delikanlı bugün okula gittin mi?” diye sordu. “Evet” dedim.
Ayağa kalkıp sırtını dikleştirdi. Tekrar çömeldi ve kocaman L çizdi ve yaptığını beğenerek yavaş yavaş içini doldurdu. Bitirdiğinde kalkıp şöyle dedi: “Sen kendi işini yap. Ben de kendi işimi”.
Ya da öyle bir şey işte. Erkek Adam’a kriket oynamaya gidiyorum desen, KRİK yazar ve seni tekrar fark edene kadar E’ye odaklanır.
Bir gün Miguel Sokağı’nın başındaki büyük kafeye gitti ve taburelere oturmuş müşterilere köpek gibi havlayıp homurdandı.
Elleri tüylü, Portekizli ve cüsseli bir adam olan kafe sahibi, “Erkek Adam, başımı belaya sokmadan çık git buradan” dedi.
Erkek Adam yalnızca gülüyordu. Erkek Adam’ı dışarı attılar.
Ertesi gün kafenin sahibi bütün kapıları açık buldu, birisi içeri girmiş. Ama hiçbir şey kaybolmamış.
Hat şöyle demişti: ”Erkek Adam’ın kafasını attırmayın. Hiçbir şey unutmaz”. O gece kafeye tekrar birisi girdi ve kapılar yine açıktı.
Kafeye ertesi gece de girdi, bu sefer de taburelerin, masaların üstüne ve tezgaha belirli aralıklarla dışkı bırakılmıştı. Kafe sahibi haftalarca mahallerinin diline düştü, alay konusu oldu. Uzun bir süre kafeye giren olmadı.
Hat, “Sana dediğim çıktı. Oğlum, bu adamla uğraşmayın. Böyle insanlar gerçekten fesat. Allah öyle yaratmış”.
Bu tür olaylar yüzünden herkes Erkek Adam’dan uzak durdu. Tek arkadaşı, kulakları siyah benekli, küçük kırmızı köpekti.
Köpek de bir anlamda Erkek Adam’a benziyordu. İlginç bir köpekti. Hiç havlamaz, sana bakmazdı; sen dönüp köpeğe bakarsan, o kafasını başka yere çevirirdi. Öteki köpeklerle de arkadaşlık etmezdi. Bir köpek ona yakın davransa ya da dalaşmaya kalksa, Erkek Adam’ın köpeği ona sakince kınayan bir bakış atar, bir daha da dönüp arkadına bakmazdı.
Erkek Adam köpeğini severdi, köpek de onu. Birbirleri için yaratılmışlardı. Erkek Adam köpeği olmadan yaşayamazdı.
Görünüşe göre, Erkek Adam’ın köpeğin bağırsakları üstünde büyük bir kontrolü vardı. Hat, “Hakikaten bunu anlamıyorum. Nasıl olur!” demişti.
Her şey Miguel Sokağı’nda başladı. Bir sabah bir sürü kadın bir baktılar ki kurusun diye gece astıkları giysiler köpek pisliğiyle kirlenmiş. Tabii kimse o kirli çarşafları ve gömlekleri kullanmak istemedi. Erkek Adam’a söylediler, o da kirli giysileri seve seve aldı.
Erkek Adam bu giysileri satardı. Hat, ” Böyle şeyler beni, bu adam gerçekten deli mi giye düşündürüyor” demişti.
Miguel Sokağı’ndaki olaylar yayılmıştı ve Erkek Adam’ın köpeğinden çekenler, başkalarının da başına aynı şey gelecek diye korkuyordu.
Biz Miguel Sokağı’nda, biraz da olsa onunla gurur duymaya başladık.
Ne oldu da Erkek Adam iyileşmeye başladı bilmiyorum. Belki köpeğinin ölümüyle ilgilidir. Köpek bir arabanın altında kalmış ve Hat’ın dediğine göre, inçe bir çığlık atmış o kadar, sonra ölüş.
Erkek Adam günlerce, afallamış ve ne yapacağını bilmez bir halde dolaşıp durdu. Kaldırımlara yazı yazmıyordu artık, ne benle ne de mahalledeki öteki çocuklarla konuşuyordu. Ellerini kenetleyip sıtmaya yakalanmış gibi titreyerek kendi kendine konuşmaya başladı.
Sonra bir gün çıkıp, banyo yaptıktan sonra Tanrı’yı gördüğünü söyledi.
Çoğumuz buna şaşırmadık. O günlerde İspanya Limanı’nda, hatta Trinidad’ta Tanrı’yı görmek çok yaygındı. Fuente Grove’daki gizemli masör Guanesh Pundit başlatmıştı bunu. O da Tanrı’yı görmüştü ve “Tanrı’nın Bana Anlattıkları” başlığıyla bir de kitapçık bastırmıştı. Bir sürü hasım gizemci ve sayıları hiç de az olmayan masör aynı şeyi iddia etmişti. Tanrı ortalıkta olduğuna göre Erkek Adam’ın da onu görmesi gerekiyordu.
Erkek Adam Miguel Sokağı’nın köşesinde, Mary’nin dükkanın tektesiniz altında vaaz vermeye başladı. Bunu her cumartesi akşamı yapıyordu. Sakallarını uzattı ve uzun beyaz bir cüppe giymeye başladı. Eline bir İncil ve öteki dini şeyler aldı, bir gaz lambasının altında vaaz vermeye başladı. Çok etkileyici bir vaizdi, tuhaf bir biçimde vaaz veriyordu. Kadınlar ağlıyordu ve insanları öyle bir hale getiriyordu ki, Hat endişelenmeye başlamıştı.
İncil’i sağ elinde taşıyor, sol eliyle üstüne hafifçe vuruyor ve mükemmel İngiliz aksanıyla şunları söylüyordu:”Birkaç gündür Tanrıyla konuşuyorum ve bana siz insanlarla ilgili söylediği şeyler hiç hoş değil. Bu aralar politikacılar Adanın kendine yetecek bir hale geleceğini söyleyip duruyor. Dün akşam bana ne dedi biliyor musunuz? Daha dün akşam, tam yemekten Sonra? Tanrı şöyle der:’ Erkek Adam, gel de şu insanların haline bak’. Bana kocaların karılarını, karıların da kocalarını yendiğini gösterdi. Bana Babanın oğlunu, annenin kızını yediğini gösterdi. İşte politikacıların, adanın kendine yeten bir yer olacağını söylerken anlatmaya çalıştıkları şey bu. Ancak kardeşlerim, Tanrı’ya dönmek için hala zamanınız var”.
Erkek Adamın vaazını dinlediğim her cumartesi akşamı kabus görüyordum. Ama tuhaf olan şey, Erkek Adam insanları ne kadar çok korkutursa, insanlar da onun vaazlarını o kadar çok dinliyordu ve her zamankinden daha çok eşya veriyorlardı ona.
Hafta içi yalnızca beyaz cüppesiyle ortalarda dolanır, yiyecek dilenirdi. İsa’nın emrettiği şeyleri yaptığını ve bütün mallarını dağıttığını söylerdi. Uzun siyah sakallarını ve derin parlak gözlerini görünce reddedemiyordunuz. Beni fark etmiyordu artık, ”Demek okula gidiyorsun?” diye sormuyordu.
Mahalledekiler bu değişimin nerden kaynaklandığını anlamıyordu. Erkek Adam’ın gerçekten deli olduğunu düşünüp kendilerini avutmaya çalışıyorlardı, ama bence onlar da benim gibi Erkek Adam’ın deli olduğundan emin değildi.
Erkek Adam, kendisinin yeni mesih olduğunu ilan etti.
Hat bir gün gelip,”Son olanları duydunuz mu?” dedi. ”Neyi” diye sorduk.
”Erkek Adam’la ilgili. Yakında çarmıha gerileceğini söylüyor”.
”Kimse dokunamaz ona. Herkesin ödü kopuyor” dedi Edward.
Sonra Hat, ”Hayır, öyle değil. Gidip kendi kendimi çarmıha gerecekmiş. Bir cuma, Blue Basin’e gidip kendini bir haca bağlayacak ve insanlar da onu taşlayacakmış” diye açıkladı.
Birisi kahkaha attı, sanırım Errol’du, ama kimse onunla birlikte gülmeyince sustu.
Ne kadar merak edip endişelensek de Erkek Adam bizim mahallemizden çıktı diye gurur duyuyorduk. Dükkanlarda, kafelerde, bazı evlerin kapılarında Erkek Adam’ın çarmıha gerilecek olmasıyla ilgili el yazısı küçük ilanlar ortaya çıkmaya başladı.
Hat, ”Blue Basin çok kalabalık olacak” dedi ve ekledi, ”birkaç polis de gelecekmiş diye duydum”.
O gün sabah erkenden dükkanlardan açılmadan, Ariapita Meydanı’nda troleybüsler çalışmaya başlamadan Miguel Sokağı’nın köşesinde büyük bir kalabalık toplanmaya başladı. Bir sürü adam siyaha bürünmüş, bir sürü kadın da beyaz giyinmişti. İlahiler okuyorlardı. Neredeyse yirmi tane polis vardı, onlar ilahi okumuyordu.
Erkek Adam ortaya çıktığında çok zayıf ve kutsal görünüyordu. Kadınlar cüppesine dokunabilmek için ağlayarak koşmaya başladılar. Polis herhangi bir durumda müdahale edebilmek için hazır bekliyordu.
Bir kamyonet ahşaptan yapılma büyük bir haç getirdi. Hat, kaşe takımı içinde mutsuz görünüyordu. ”Kibritlik odundanmış. Ağır değil. Oldukça hafif”.
Edward birden atılıp kızgınlıkla, ”Ne yani, bu önemli mi? Can ve beden bu kadar önemli mi?” dedi.
Hat, ”Ben böyle söylemiyorum” dedi.
Birkaç adam hacı kamyonetten indirip Erkek Adam’a verecekti, ama o adamları durdurdu. İngiliz aksanı sabahın bu erken saatinde harika geliyordu kulağa. ”Buraya değil. Blue Basin’e götürün.
Hat şaşırdı. Blue Basin’e yürüdük, İspanya Limanı’nın kuzeybatısındaki dağlarda bir şelaleydi. Oraya iki saatte gidebildik. Erkek Adam, haçı yolda, taşlı patikada Basin’e kadar taşıdı.
Birkaç adam haçı kaldırdı ve Erkek Adam’ı haça bağladı.
Erkek Adam, “Kardeşlerim taşlayın beni” dedi. Kadınlar ağlıyor, “Kutsal Baba onları affet. Ne yaptıklarını bilmiyorlar” dedi ve “Kardeşler taşlayın beni diye bağırdı.
Göğüsüne yumurta büyüklüğünde bir taş denk geldi. erkek Adam, “Taşlayın, taşlayın, kardeşler TAŞLAYIN beni! Sizi affediyorum!” diyerek ağlıyordu.
Edward, “Bu Adam gerçekten çok cesur”dedi.
İnsanlar Erkek Adam’ın yüzüne ve göğüsüne taşlar savurmaya başladı. Erkek Adam üzgün ve şaşkın görünüyordu. ” Ne oluyor burada? Millet, siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz? Çabuk indirin beni buradan, çabuk indirin, bana o taşı atan orospu çocuğunun canına okuyacağım” diye haykırdı.
Edward, Hat ve ötekilerini bulunduğu yerden bakınca, acıdan ağladığı sanılıyordu. Erkek Adam’a daha büyük bir taş geldi, kadınlar ona çakıl taşı ve toprak atmaya devam ediyordu.
Erkek Adam açık bir şekilde, ” Kesin şu saçmalığı. Bırakın dedim size. Şu aptallığı bırakın diyorum size, duydunuz mu” diye bağırıyordu. Sonra daha da yüksek sesle öyle bir küfretti ki insanlar şaşkınlıkla durdu.
Polis, Erkek Adam’ı götürdü.
Yetkililer onu gözaltına aldı. Sonra da ömür boyu hapis.
0 Comments