Ben oyuncuyum eski Yunan’dan beri…
Şimdi adım değişti, biraz serseri.
Sizi güldürmek ödevim.
Zaman zaman ağlatmak.
Eğer isterseniz, takla atmak 🙂
Acılarım yok, size sattım.
Perde kapanmasa görecektiniz,
Az daha ağlayacaktım 🙁
Rüyalarım alkışlarınızla dolu.
Küçük görmenizle günüm.
Söylesem anlar mısınız?
Çok üzgünüm 🙁
Beğendiğiniz zaman, sevincim sonsuz.
Evinize dönünce beni unutursunuz 🙁
Ben palyaçoyum! Kralım!
Hamletim!
Ben sizinle başladım.
Sizinle varım!
Ben söyleyemediklerinizim…
Düşündükleriniz…
Desem inanmayacaksınız 🙁
Ben gölgeniz 🙂
KAMRAN YÜCE ( 1954)
0 Comments