20 yüzyıla damgasını vuran ve tarihi bir dönüm noktasını anlatan bu filmi sinemada seyretmeseydim, çok üzülürdüm 🙁
Yani DVD’den değil de, mutlaka sinemada izlenmesi gerektiğini düşünmüştüm.
İyi ki de öyle düşünmüşüm ve iyi ki de sinemada seyretmek için zaman bulmuşum 🙂
”Biz hayalim var” diyen Martin Luther King‘in bu hayalini gerçekleştirme yolunda yaşadıkları bundan daha güzel anlatılamazdı…
Konuyu bilen de, bilmeyen de filmi seyretmeye başlar başlamaz olaya dahil oluyor, yıllar önce yaşananların acısını taa iliklerine kadar hissediyor 🙁
Zengin bir oyuncu kadrosu, muhteşem bir oyunculuk! Çekimler ise harika ötesi! Arada gerçek görüntülerin kullanılması bence hikayenin inandırıcılığını arttırmış ve filmin amacına ulaşmasına destek olmuş 🙂
Bana göre en etkileyici, ama aynı zamanda en can acıtıcı sahne: Köprüdeki sahne…
Sessiz yürüyüşe katılan yaşlılar, gençler, kadınlar ve çocuklar tam köprünün ortasına geldiğinde, polis onlara saldırır…
Ama öyle böyle değil. Vahşice bir saldırı söz konusu 🙁
Kadın, çocuk, yaşlı demeden inen coplar, atılan tekmeler, öldüresiye dövmeler…
İnsanlıktan çıkıp, hızını alamayan polislerin vahşeti, insan olanın yüreğini acıtan, derinden sarsan sahneler 🙁
Sarsması gerekenleri de sarsan sahneler…
Vahşet dolu bu saldırıyı televizyondan seyreden beyazlar, Martin Luther King’in de çağrısına uyarak, Selma’ya akmaya başlıyor.
O andan itibaren artık beyazlar da siyah oluyor ve mücadelenin sonuna kadar destek olup, başarılı bir şekilde sonuçlanmasına yürekten seviniyor.
Tarihin acı, ama bir o kadar da ders dolu bu sayfalarını hatırlamak ve unutmamak gerektiğini düşünerek çıktım bu filmden…
Ders çıkarmak ne kadar mümkünse günümüzde tabbi ki…
Oysa hızla değişen gündemler ve çabucak unutulan acı dolu gerçekler arasında sıkışan insanlık artık nefes alamıyor 🙁
Kan ağlayarak, kendimize gelmemiz için yalvarıyor… Şiddetin ve korkunun olduğu yerde, sevginin var olamayacağını haykırıyor…
Bize de duymak ve bir şeyler yapmak kalıyor 🙁
0 Comments