Lorenza Foschini, ”Proust’un Paltosu” kitabında bir saplantının hikayesini kaleme almış.
Yazar, Bibliyofil ve koleksiyoncu Jacgues Guerin hayatını araştırırken, onun Proust’a olan takıntısını keşfeder…
Guerin, 20 yaşındayken tutkuyla okumaya başladığı Proust’un peşinden gidip, yaşayan aile fertlerine ulaşır. Zamanla Proust’un mirasının sırları onun için, öğrenmeye can attığı tek konu olur.
Ailesi, Proust’un geride bıraktıklarının çoğunu yakıp, yok etmeye koyulunca Guerin öfkelenip, yıkılır.
Çünkü ona göre kaybedilen kişinin ruhunun bir bitki, hayvan ya da eşyada tutsak kalır…
Bu inannç onu harekete geçirir ve Poust’un mektuplarına, fotoğraflarına, hatta şapkalarına ve paltosuna kavuşturur.
Proust’un yaşadığı ne varsa eşyalarına sindiğini düşünen Guerin, kendini adeta bir ”kurtarıcı” gibi görür.
Yazarı tanıyan hemen herkesin anılarında yer tutan o palto, bir tür kutsal emanet gibi Guerin’in korumasına girer…
”Jacgues, paltoyu temizler, ‘tazeletir’, onu zamanın hoyratlığından korumak için Hint meşesi bir kutu ısmarlar, içine yerleştirildiğinde yaşlı kahyası üzerine ‘Proust’un Paltosu’ yazar…”
0 Comments