Yarın değil, bugün! Daha sonra değil, şimdi!

Ben hayatım boyunca, yani bugüne kadar hep koşturdum…

Bir yerlere ve birilerine yetişebilmek, başkalarına karşı sorumluluklarımı yerine getirebilmek; sevdiklerimi mutlu edebilmek için koşturup, durdum.

Ama kendimle ilgilenmeyi hep sonraya bıraktım. ‘’Bugün vakit kalmadı, yarın’’ ya da ‘’Daha sonra yaparım’’; ‘’Yarın veya yakında kendime kendimi sevdiğimi söylerim! Kendimi mutlu edecek şeyler yaparım. Şimdi onun hayalini gerçekleştireyim, ona sürpriz yapayım, yarın ya da daha sonra benim hayalime de sıra gelir…’’ deyip durdum 🙂

Ama sıra bana gelmedi ne yazık ki 🙁

Gelmedi, çünkü ben kendimi hep erteledim, hep daha sonraya bıraktım 🙁

Ben çevremdeki insanları ve sevdiklerimi alıştırdım ve şımarttım.

Beni şımartmalarını da boşu boşuna oturup, bekledim 🙁

Beklerken de, ‘’Eğer bir daha dünyaya gelirsem… Eğer bir fırsat daha yakalarsam… Eğer bir daha böyle bir şey olursa, ben de böyle yaparım…’’ tarzında cümleler kurup, kendimi kandırdım.

Yarın, daha sonra diye oyalanırken aniden yaşlılık ve ölüm kavramı önüme dikildi 🙁

Beni köşeye sıkıştırdı. Gerçekleri gözümün içine sokarak, ‘’Kendine gel artık! Sıran gelmek üzere!’’ diye bağırdı 🙁

Önce bir güzel kaybettiklerim ve bir daha geri gelmeyecek şeyler için oturup, ağladım.

Bir daha dünyaya gelmeyeceğimi, bir daha genç olamayacağımı kabullendikten sonra da silkelenip, fazla zamanım kalmadığı için yine koşmaya başladım 🙂

Ama bun kez sadece kendim için koşuyorum. Kendimi mutlu etmek için kendimi parçalıyorum 🙂

E, tabi 40 yıl sonra bunu yapmaya başladığım için de bazen kendi kendimi komik duruma sokabiliyorum 🙂

Amaaa, yaşımı başımı aşan şeyler yapmaya kalkıştığım için hiç kimsenin beni eleştirmesine izin vermiyorum. Daha doğrusu umursamıyorum 🙂

Bazı şeyleri başaramasam da, denemiş oluyorum en azından 🙂

Ayrıca kendimle de çok eyleniyorum…

Yorulunca dinleniyorum. Dinlenirken de, yeni hayaller peşinde koşmanın planlarını yapıyorum 🙂

Anlayacağınız, artık ‘’yarın, daha sonra’’ kelimelerini kullanmıyorum 🙂

Nefes aldığım sürece hiçbir şey yapamayacak ve yaşayamayacak kadar yaşlı olmadığımı ve olmayacağımı iddia ediyorum 🙂 🙂 🙂

Ya siz?