Senin öldüğün yaşa yavaş yavaş yaklaşıyorum baba…
Yaklaştıkça da seni daha iyi anlamaya başlıyorum 🙂
Yani o yaşta, hayattaki hayal kırıklıkların insanın kalbini nasıl da yorduğunu, yaşayarak öğreniyorum 🙁
En yakındakilerinin darbeleri gerçekten de öldürücü bir etkisi olduğunu da 🙁
Bazen, ben de senin gibi kalp krizinden ve senin öldüğün yaşta ölebileceğimi düşünüyorum nedense…
Kim bilir, belki de her gün sana benzer bir tarafımı keşfettiğim için böyle düşünüyorum.
Evet, sana benzemek…
Hatırlar mısın, çocukken sana değil de anneme benzemek için ne kadar tepinip durdum 🙂
Sen aldırmazdın, gülüp geçerdin o hallerime…
Benim öyle davranmam için, ama seninle alakası olmayan sebeplerim vardı 🙁 Başkalarından dolayı, kaçmak istediğim ve kaçmak zorunda kaldığım bir gerçekti 🙁
Ama son 10 yıldır sık sık kendimi senin gibi davranırken yakalamaya başlayınca, yavaş yavaş sana ne kadar benzediğimi fark ettim.
Şimdiki halimi görmeni ne çok isterdim bir bilsen baba 🙂
İnan bana, bugün seninle karşılıklı oturup, dertleşebilmek, konuşabilmek; seninle gülebilmek ve sana bir kerecik sarılabilmek için, sahip olduğum her şeyden vazgeçebilirim.
Keşke öyle bir şansım olabilseydi…
Seni çok özlediğimi, çok sevdiğimi ve sana benzemekten, senin kızın olmaktan çok mutlu olduğumu söylerdim 🙂
Babalar günün kutlu olsun BABAM!
Yakında görüşmek üzere…
0 Comments