Bir hükümdar amansız bir hastalığa yakalanmış. Ülkenin bütün hekimleri saraya gelir, komşu ülkelerdeki hekimler de çağırılır…
Ama hastalığa hiç bir çare bulunamaz. Hükümdar, herkesin gözü önünde her gün biraz daha erimeye devam eder.
Umutsuzluk içinde çırpınırken son çare olarak bütün falcıların, büyücülerin bulunup, saraya getirilmesini ister 🙂
Falcılar, büyücüler gelip, hükümdara tek tek bakar, bildikleri bütün numaraları yapar, ama herhangi bir iyileşme sağlayamaz.
Hükümdarın iyice umutsuzluğa kapılmaya baladığı günlerde, sarayın kapısına yaşlı bir kadın gelir ve hükümdarın derdini nasıl çözeceğini bildiğini söyler.
”Neymiş senin çaren?” diye sorar hükümdar.
”Adamlarınız ülkeyi dolaşacak, ülkenin en mutlu adamı bulacak, onun gömleğini alacak ve size getirecek. Siz de bu gömleği giyince iyileşeceksiniz” diye cevap verir kadın.
Hükümdar hemen emir verilir ve adamları ülkeyi dolaşmaya başlar…
Önce en zenginlerin kapısını çalarlar. Ama konuştukları adamların hiç de tahmin ettikleri kadar mutlu olmadığını görürler. Aralarından bir kişi, en değerli gömleklerini verir.
Hükümdar gömlekleri giyer, ama hiç faydası olmaz.
Hükümdarın adamları ülkeyi adım adım dolaşıp, zengin fakir demeden mutlu adamı aramaya devam ederler.
Bir gün susuz kalan hükümdarın adamlarından bir kaçı dökülen bir kulübenin yanından geçerken bir ses duyarlar :”Ne kadar mutluyum, benden iyisi yok! Karnımı doyurdum, yarın çalışabilecek gücüm de var… Benden iyisi yok…” 🙂
Hükümdarın adamları kulübeye dalarlar ve bir adamı yere oturmuş, kağıt üzerine serdiği peynir ekmeğinin son kırıntılarını ağzına atarken bulurlar.
”Nihayet mutlu adamı bulduk” diye sevinen hükümdarın adamları, onu alıp götürmek için hamle yaparlar, ama yanan mumun zayıf ışığında adamın gömleği olmadığını görürler 🙂 🙂 🙂
0 Comments