Anlamıyorum :( :( :(

Gerçekten anlamıyorum. Anlamama da imkan yok…

”Erkekler çıldırmış olmalı… Bunun ötesi yok…” diye kendi kendime söylenip, duruyorum.

Ülkemizde resmen kadın cinayeti fantezileri yaşanıyor 🙁

Hemen hemen her gün, insanın zekasını zorlayacak bir kadın cinayeti haberini okuyoruz ve öyle basit öldürmeler söz konusu değil üstelik…

Vücudun bazı kısımların kesilmesi, saklanması, yakılması ve bir sürü dehşet verici ve sonu gelmeyen işkenceler sonucunda bir kadın yok edilmeye çalışılıyor.

Bazı cinayetler gizli kapaklı işleniyor, bazıları ise gözlerimizin önünde…

Ve enteresandır ki hiçbir şekilde ve hiç kimse bu cinayetlerin önlenmesi için bir şey yapmıyor, yapamıyor 🙁

Beni en çok etkileyen sokak ortasında defalarca bıçaklanan kadın cinayetleridir 🙁

Durup, olayı seyreden insanların psikolojisini anlamakta zorluk çekiyorum. Ama asıl düne kadar sevdiği kişinin vücuduna bir değil, on değil; korku film sahnesini bile zorlayacak 20-40 bıçak darbelerini anlamam imkansız 🙁

Yani bu nasıl bir nefret, nasıl bir akıl tutulması ve nasıl bir caniliktir?

İnsan ne kadar sinirlenirse sinirlensin ve diyelim ki elinde olmadan cinnet moduna girdi. Ama o bıçağı bir iki kez karısının vücuduna saplayınca, fışkıran kanın etkisiyle kendine gelmez mi?

Bir erkek düne kadar sevgiyle dokunduğu o bedene o bıçağı defalarca nasıl saplayabiliyor? 🙁

Anlamıyorum… Anlamak istemiyorum… Böyle şeyler beni çok korkutuyor…

Anneannem yaşasaydı, ”Dünyanın sonu geldi. Yakında başımıza taş yağmaya başlayacak” derdi.

Peki ama ben durup, dururken bunları niye yazıyorum…

Sabah haberlerde bir kadının, hapishanede ziyaret ettiği kocası tarafından öldürüldüğünü dinlerken bir arkadaşım aradı ve ağlayarak benden yardım istedi…

Kocası son bir kaç aydır hemen hemen her gün onu öldürmekle tehdit ediyormuş 🙁

Eskiden, ”Seni seviyorum” dediği sıklıkla şimdi de ”Boğazını keserim! Seni öldürürüm!” diyormuş.

Yutkunup, kaldım ve söyleyebilecek bir şey bulamadım…

Kocası bana göre, arkadaşıma toz kondurmayan ve üzerinde titreyen bir adamdı. Dışarıdan görünen bu.

Arkadaşım artık kocasıyla aynı yatakta uyuyamadığını, hatta yatak odasını kilitleyerek ancak uyuyabildiğini söylediğinde dehşete kapıldım 🙁

”Boşan arkadaşım, böyle yaşanmaz ki! Korkunun olduğu yerde nefes alamaz…” tarzında cümleler kurmaya başladım, ama sonra vazgeçtim 🙁

Çünkü arkadaşım bana bir başka gerçeği hatırlattı bana…

”Yardım isteyebileceğim hiç kimsem yok ki. Bana hiç kimse yardım edemez ayrıca. Görüyorsun yasal yollara başvuran kadınların hallerini. Adam öldürmeye karar verdiyse karısını, kimse onu durduramıyor bu memlekette. Bana da ancak Allah yardım eder!”

Bu sözlerden sonra benim de bir kadın olarak ekleyebilecek bir şeyim kalmıyor ne yazık ki…

Anlamıyorum…Gerçekten anlamıyorum…Erkekler gerçekten çıldırmış olmalı…Bunun ötesi yok…” diye söylenmeye devam edebilirim ancak 🙁 🙁 🙁

Ya siz bu gerçeklerle nasıl başa çıkabiliyorsunuz?