Beni bilen bilir…
Ben insan manzaraları biriktirmeyi seven bir gezginim ?
İnsanlar arasında dolaşan, sessizce gözlemleyip, etkilendiklerini cımbızla alıp, görünmez heybesine biriktiren; sonra da biriktirdiklerinden hikayeler uyduran bir gezgin ?
Biriktirdiklerim bazen bana iyi gelir ve hayal gücümü kışkırtır. Ama bazen köşeye sıkıştırır ve düşündürdükleri düşündürür ?
Bu günlerde işte öyle sessizlik içinde bir düşünme modundayım. Elimden bir şey gelmiyormuşçasına seyretmek ve düşünmek…
Çünkü seyrettiğim ve anlamaya çalıştığım kişi gerçeklerle yüzleşmek, kabullenmek ve barışmak yerine, tepindikçe tepiniyor ?
Kendini o kadar hırpalıyor ki, etkilenmemek ve onun adına üzülmemek elde değil.
Kendini bir hücreye hapsederek, bütün çözüm yollarını reddettiği de farkında değil üstelik.
Yardım isterken, yardımı reddetmek gibi bir şey ?
İki gün önce onu seyrederken, nerede okuduğumu hatırlayamadığım bir hikaye dilimin ucuna geldi. Anlatmaya niyetlenmişsen, vazgeçtim ?
Hikaye şöyleydi…
Adamın biri, sabah uyandığında kendini zincirlemiş olarak bulur ve Nasıl kurtulacağını bilemez. Yıllar boyunca onu kurtaracak birini arar. Sonra günün birinde, bir demirci dükkanın önünden geçerken, onun demirleri büktüğümüz görür ve yardım ister.
Demirci iki darbeyle zincirleri kırar.
Adam demirciye derin bir minnet duyar. Onun için çalışmaya başlar. Onun hızmetkarı, kölesi olur ve hayatı boyunca demirciye zincirlenir kalır.?
Eminim ki bu hikayeyi ona anlatmış olsaydım, bana kızardı ve hikayedeki zincirlemiş adam gibi davrandığını asla kabul etmezdi…
Bazen gerçeklerle yüzleşmek çok zordur ?
Ama onları yok saymak hiç bir sorunumuzu çözmez ve hayatımızı zorlaştırdıkça zorlaştırır ?
Evet ben bir insan gezginiyim ve görünmez heybemden bugün bu hikaye çıktı ????
0 Comments