Bir insan, özellikle de bir kadın olarak güne gülümseyerek ve iyi başlamak için elimden geleni yapıyorum.
Zaten genlerimden gelen bir kodlamayla, sabahları hayata daha da sıkı sarılma, yaratma ve dünyayı güzelleştirme gücüyle kalkarım ?
Ölüme beş kala bile her türlü soruna çözüm aramam gerektiğine de inanırım.
Her olumsuz olayda, küçücük de olsa güzel bir şey bulurum ya da öğrenmem gereken dersi çıkarırım.
İnsanları anlamak için elimden geleni yaparım…
Gözlem, dinleme, empati, irdeleme, çözümleme… aklıma gelen her türlü yöntemi kullanırım.
Ama bazen tıkanıyorum, köşeye sıkışıyorum; nefesim daralıyor ve elimde olmadan korkmaya başlıyorum ?
Hem de benimle alakası olmayan bir sebeple.
Mesela hugün hayatımı donduran olay…
Tuba Korkmaz. 30 yaşında. Ölümün kıyısından dönmüş.
Onu oraya gönderen Fatih Sağır adındaki tasarımcı sevgilisi.
Bu yaratık, ona aşık olan,”nefesim” diyen kadının boğazını kesiyor; falçatayla karaciğerini, pankreasını, diyaframını deşiyor ?
Kadının suçu çok büyük…
Aşık, çok seviyor, evlenmeyi düşünüyor, ama kıskançlıklarından bunaldığı için ayrılmak istiyor.
Üstelik küçük, hasta bir kızı var.
Tuba Korkmaz korkuyor, uyuyamıyor…
Nefes borusunun üçte ikisi kesilmiş olduğu için doyasıya su içemiyor, öksüremiyor, iç çekemiyor, esneyemiyor.
Tuba Korkmaz, en çok da yarınki duruşmada, onu öldürmeye çalışan yaratığın takım elbise giyip, ” efendi” duruşuyla yalan söyleyerek, ” iyi hal indirimi” alma ihtimalinden korkuyor ?
Ben de Tuba Korkmaz’la birlikte korkuyorum…
Öldürülen, öldürülmeye çalışılan her kadınla birlikte korkum arttıkça, artıyor ?
Korkunun ecele faydası yok. Biliyorum, ama bazen korkmamak elde değil.
Çünkü çok sık başladık bu tarz olayları yaşamaya ve birşeylerin değişmesi için hiçbir şey yapılmıyor ??
Korkunun, şiddetin olduğu yerde sevgi nefes alamaz. Yaşayamaz!
Ayrılmak istemenin cezası ölüm olamaz!
Deliler gibi kıskanacak kadar sevdiğini zannettiği kadını öldürmeye kalkan bu yaratığın cezası da basit olamaz! Olmamalı ???
0 Comments