Bulgaristan’da, Üniversitede bir felsefe hocamız vardı…
Ders boyu elinde kahve fincanıyla sınıfta dılaşıp, ders anlatırdı.
Masasında bıraktığı tabağınsa ise tarçın kokulu bir kurabiye bize pis pis sırıtarak bakardı.
Baştan çıkarıcı bir kahve kokusu ve meydan okuyan bir kurabiye:)
O dönemdeki komünist sistemde bir hocanın böyle ders yapması yakışık değildi. Hatta yasaktı…
Ama hocamız bir yıl boyunca bunu her derste yaptı ve yönetimin bundan haberi olmadı.
Felsefenin inişli çıkışlı yolunda ilerlerken, bazen karanlık bir köşeye sıkışıp kaldığımızda bize o kahvenin ve kurabiyenin kokusu rehberlik ederdi.
Ve hayattaki en zor denklemleri bile mutlaka çözebileceğimize inandırıyordu sanki…
Hocamız şeker ve tansiyon hastasıydı.
O kafveyi hiçbir zaman içmedi ve kurabiyeye dokunmadı…
Ama biz o baştan çıkarıcı kahve kokusundan ve meydan okuyan kurabiyeden çok şey öğrendik:)
0 Comments