Ben hayatımda en çok annemi, dedemi, anneannemi ve babamı sevdim ?
Sonra da seni…
Sana aşık olmamı ve sonsuza kadar sevmemi sağlayan kişi anneannemdir ?
Anneannem, 1915’lerde yoksul bir ailede doğmuş ve okula gitme şansı hiç olmamış ?
Bir tek Arapça öğrenebilmiş ve çocukluğundan başlayıp, ölene kadar namaz kıldı ve Kuran’ı hiç elinden bırakmadı.
Bulgaristanda değil ibadetin, Türkçe konuşmanın yasak olduğu yıllarda bile, bunu yapmasını kimse engelleyemedi ?
Köydeki evde, herkesten gizlediği bir köşesi vardı onun…
Her akşam oraya gider, bir saat kadar oyalanırdı.
Döndüğünde gözleri hep nemli olurdu ve ben hem ağladığı için üzülürdüm, hem de merak ederdim orada neler yaptığını ?
4-5 yaşlarındaydım…
Evde ikimiz yalnızdık.
Sessiz ve uslu durmamı söyleyerek, elimden tuttu ve o odaya götürdü.
Yerlerdeki minderlere oturduk. Sonra anneannem, kısık gaz lambası ışığında Kuran okumaya başladı.
Ben ona bakıyor, o ağladığı zaman ben de ağlıyordum?
Çocukluk işte sonra uyuyakalmışım.
Uyandığımda anneannem duvarda asılı olan örtülerin indirdiğini gördüm.
Sonra da kocaman çerçevedeki adama bakarak, birşeyler mırıldanmaya başladı.
Ben de korkumdan gidip, ona sarıldım.
Anneannem, gaz lambasını kaldırarak, “Bak kızım, bu bizim ATA’mız! O olmasaydı…” diye anlatmaya başladı.
İşte o gün ben sana aşık oldum ATA’m ?
Çocuktum. Anneannemin anlattıklarını anlamasam da, o seni çok sevdiği için ben de seni sevdim?
Yavaş yavaş başlayan, arttıkça artan ve hayatının sonuna kadar devam edecek olan bir sevda ?
Önce gözlerini ve yüzünü sevdim…
Neler anlatmaya çalıştığını hissetmeye çalıştım.
Sonra da her akşam anneannem ve dedem senin yaptıklarını bana anlattı.
Onlar anlattıkça, benim sana olan hayranlığım da arttıkça arttı ?
Seninle ilgili birşeyler okumam, ancak Türkiye’ye göç ettikten sonra mümkün olabildi ?
25-26 yıldır seninle ilgili her şeyi okuyorum, seni daha iyi anlamak için araştırıp, duruyorum?
Bunları yaparken de sana saygım ve sevgim artıyor.
Teşekkür ederim ATA’m!
Yaptığın ve yapmak istediğin her şey için yürekten teşekkür ederim!
Anneannem, “O olmasaydı…” diye başlardı sana olan sevgisini anlatmaya ve gözyaşları içinde bitirirdi konuşmasını.
Bense, gülümseyerek diyorum ki,
“ATA’m! Sen olmasaydın, ben olmazdım!
Dilimi, kültürümü, dinimi öğrenip, sevemezdim! Ülkeme kavuşamazdım!
Bir kadın olarak iki üniversitede okuyup, üçüncüsüne niyetlenmezdim!
Sen olmasaydın dünyam hep karanlık olurdu.
4-5 yaşlarındayken, o gaz lambası sayesinde senin gözlerindeki ışığı görüp, ona sarıldım.
Kocaman kadın oldum, ama hala o ışığa sımsıkı sarılmaya devam ediyorum?
Ölene kadar da bırakmaya niyetim yok?
Seni seviyorum ATA’m ???
0 Comments