Yalnızlık bir yağmura benzer.
Yükselir akşamlara denizlerden,
Uzak, ıssız ovalardan eser,
Ağar gider göklere, her zaman göklerdedir.
Ve kentin üstüne göklerden düşer.
Erselik saatlerde yağar yere,
Yüzlerini sabaha döndürdükçe sokaklar,
Umduğunu bulamamış, üzgün, yaslı
Ayrılınca birbirinden gövdeleri;
Ve insanlar karşılıklı nefretler içinde
Yatarken aynı yatakta yan yana;
Akar akar yalnızlık ırmaklarca…
RAİNER MARİA RİLKE
0 Comments