”Bağımlılık sabırlı bir hastalıktır”
S.J. Watson’un ”Uyuyana kadar” kitabını çok, ama çok sevmiştim. O yüzden bu kitabını görür görmez aldım ve okumaya koyuldum. Ama aynı zevkle okuduğumu ve çok beğendiğimi söyleyemeyeceğim 🙁
Belki benim beklentim yüksekti. Ama sanki yazar da bu kitabını yazarken, önceki kitabın altında ezilmemek için kendini kasarak yazmış gibi.
Dil, ele aldığı konu, anlatışı aynı. Ama pek fazla şaşırtmıyor, köşeye sıkıştırıp, nefes daraltmıyor.
Olayların tam ortasına bağımlığı oturtmak çok zekice bir yaklaşım. Ama bunu okuyucuyu avucunun içinde tutmak
için kullanmadıktan sonra, pek fazla bir esprisi kalmıyor.
Kardeşinin korkunç bir şekilde öldürülmesinden sonra Julia’nın sağ sola savrulması, savrulurken kendini kaybetmesi beklenen bir şey. Onu uyuşturucu ve içki bağımlılığından kurtarmış olan kocasını hiç düşünmeden aldatması da beklenen bir şey.
Aldatmanın sonucunda gelişen olaylar beni şaşırtmadığı için belki de kitabı okurken zevk almadım 🙁
Bitince de, ”Bu muydu yani” cümlesini kurdum. Açılımı: ”Keşke okumasaydım” 🙁
Beğenmediğim için de mutlaka okuyun demiyorum.
0 Comments