Yıllar önce birisi bana deseydi ki, ”Sen resim yapmaya başlayacaksın ve yaptıkların sergilerde yer alacak” güler geçerdim…
Edebiyata büyük bir aşkla bağlı bir insan olarak, okumak istediklerimle yazmak istediklerim arasında sıkışmış, sürekli zamansızlıktan şikayet ederdim 🙁
Bir aşka bile yetişemezken, başka bir aşka göz kırpmaya niyetim yoktu yani…
Ama hiç beklemediğim bir anda, hafif bir mutsuzluk ve arayış modundayken, resim sanatına aşık oluverdim 🙂
40 yaşından sonraki aşklar bir felakettir derlerdi de inanmazdım:)
Hala inanmamış gibi yapıyorum, ama mutluluktan havalara uçuyorum 🙂
Bu aşkımda fazlasıyla mantık da var üstelik. Acele etmiyorum, milim milim, adım adım ilerliyorum ve küçücük mutluluklarla yetiniyorum. Çünkü bu aşkı hayatımın sonuna kadar yaşamak istiyorum 🙂
Bu günlerde pek mutluyum. Çünkü arkadaşlarımla birlikte yaptığımız güzel bir çalışmayla Feshane sergisinde yer alıyoruz…
Hayatımın ilk sergisi. İlkler insanı çok mutlu eder. İlk kitabım çıktığı gün kadar mutlu ve heyecanlıyım…
Resme iyi bakın derim!
Destanları konu aldık ve resimlerimizi boruların üstüne yaptık 🙂
Kolay değildi bunu yapabilmek. Hele hele benim için 🙁
Şansıma Şahmeran çıktı… Vücudun üst kısmı muhteşem bir kadın, alt kısmı ise yılan…
Şaka gibi geliyor bana… Nerden nereye 🙂
Diyorum ki, hayatın en zor dönemlerinde bile Sanata bir şekilde bulaşmak lazım.
Gerçekten Sanat ve sevgi her şeyi çözüyor ve iyileştiriyor 🙂 🙂 🙂
0 Comments