Kendimi çok mutsuz ve çaresiz hissettiğim anlarda sessizliğin sesine sığınmayı seviyorum.
Hiçbir şey duymak ve söylemek istemediğim anlarda sessizlik bir kurtuluştur benim için…
Çünkü konuşmak çok yaralayıcıdır o anlarda. Kelimeler bir bıçak misali saplanabiliyor insanın yüreğine. Tek çare sessizliği yudumlamaktır o durumda…
Kendimi çok mutlu hissettiğim anlarda ise, mutlu edebilmek ve mutluluğu artırabilmek adına kelimelerin limanına sığınmayı denerim.
Öyle anlarda ise kelimeler sihirli bir değenek misali hayatı güzelleştirebiliyor, insanı havalara uçurabiliyor.
Evet, kelimeler… kelimeler… Elimizdeki en güçlü silahlar…
0 Comments