İnsan Debbıe Macomber’in bir kitabını okuyunca diğerlerini de merak etmeye başlıyor ve hepsini alıp okumak için kitapçının yolunu tutuyor…
Yani en azından ben öyle yaptım 🙂 Okur okumaz da paylaşıyorum işte 🙂
Yazar bu kitabında da bize hayatın içinden hikayelerle gülümsüyor. Gülümserken de, gülümsetiyor.
Çünkü bize bizi anlatıyor. Anlatırken de kendimizle yüzleşmeye davet ediyor 🙂
Dertlerimizi geride bırakıp, bize zarar veren alışkanlıklarımızdan kurtulmamızın mutlaka bir yolu olduğunu ve eğer istersek o yolu kolayca bulabileceğimizi söylüyor.
‘’Sonlar insanı hayata bağlayan yepyeni başlangıçlardır’’ diyor ve bu kitabında ‘’Örgüyle bırak alışkanlıklarını’’ kursun kapılarını açıp, seyirci koltuğuna oturmamızı istiyor.
Seyrederken de bir süre sonra yer değiştirip, kahramanların arasına karışıp, sorunlarını çözerken onlara yardım etmemizi tavsiye ediyor 🙂
Evet, çünkü onlara yardım etme yolunu bulursak, kendimize de yardım etme yolunu bulacağımızı biliyor 🙂
Bu kitabı okurken yine insanın içinden örgü örme isteği uyanıyor ve şişlerle hayat bulacak her desenle belli zorlukların aşılacağına inandırıyor.
Bev Gaeskas’ın dediği gibi: ‘’Hayatta tıpkı örgü örerken yaşadığımıza benzer zorluklarla karşılaştıkça kendimizi geliştiririz. Yeni bir ilmek atma tarzını, tekniğini öğrenmeye çalışırken harcadığımız enerji hem ellerimize, hem de beynimize iyi gelir’’.
Ne dersiniz hayatımızda bize zarar veren alışkanlıklarımızdan kurtulmak için örgü örmeye başlayalım mı?
Başlarsak belki de örgü örmenin en sağlıklı bağımlılık olduğunu kendimize ispatlarız 🙂
Okuyun, okuyun! Gerçekten insana çok iyi geliyor 🙂 🙂 🙂
0 Comments