Çocukluğumdan beri en çok sinirlendiğim cümle…
Onu ilk defa ne zaman duyduğumu, anlamını ne zaman öğrendiğimi hatırlamıyorum. Altı yaşıma kadar anneannemin yanında kaldığım. Muhtemelen birisi onunla ilgili bu cümleyi kurmuştur.
”Bu yaştan sonra neyine. Olur mu canım, bu yaştan sonra yapılır mı…”
Birileri, ama kim olduğu bilinmiyor; öyle oturup uzun uzadıya düşünmeden, bazı şeylerin bazı yaşlarda yapılamayacağına karar vermiş. Liste o kadar uzun ki, saymaya başlasam sonu gelmez.
Ayrıca ‘bu yaştan sonra’ dedikleri yaşla ilgili bir netlik de yok. Birilerine göre bu yaş 40-50 arası, kimine göre 50-60 arası.
Hele ki 60 yaşından sonra yapılması uygun bulunmayan o kadar çok şey var ki 🙁
Sanki hayat bitmiş ve bundan sonra ölümü beklemek gerekiyormuş gibi bir beklenti var. Özellikle de kadınlar için 🙁
Çocuklar evlenmiş, torunlar büyümüş, işler güçler bitmiştir onlar için. Bu yaştan sonra evde oturulması gerekiyor artık.
Hayır efendim, yok böyle bir şey. Bir şeyler yapmanın, ya da yapmamanın yaşı yoktur. Yaratmanın, üretmenin ve hayallerinin peşinden gitmenin de yaşı yoktur. Olmamalıdır da.
Diyeceksiniz ki, durup dururken niye ahkam kesmeye başladı bu hatun…
Birkaç gün önce 60 yaşlarındaki komşum, yüzme öğrenmek için kursa gitmek istediğini ailesine söylediğinde, gösterdikleri tepki ve kurdukları cümleler beni çıldırttı. ”Bu yaştan sonra yüzme neyine? Otur oturduğun yerde. Evdeki işler ne olacak…”
Kadında kemik erimesi var ve havuzu doktor tavsiye etmiş. Sinirlenmemek elde değil. ”Burası Türkiye” diyerek, konunun noktalanması beni daha da çok sinirlendiriyor 🙁
Ama kimsenin özel hayatına dalıp, ahkam kesemezsin ki. Konuşturmazlar zaten.
Aynı gün, ”Bizde o kadar çok kadın yaşamadan ölmeye mahkum ediliyor ki…” diye söylenerek, kafa dağıtmak için internette dolaşırken, ”94 yaşındaki nine yüksek lisans yaptı” başlığı dikkatimi çekti…
Haberin ayıntılarına gelince: ”Avustralya’da Phyllis Turner, dünyada yüksek lisans eğitimini tamamlayan en yaşlı kişi ünvanının sahibi oldu. 70 yaşındayken antropoloji okumak için Adelaide Üniversitesi’ne kaydolan Turner, eğitimine uzun süre ara verdikten sonra okula geri döndü ve 2002’de şeref listesine girerek mezun oldu. Aynı yıl yüksek lisansa başlayan azimli nine, Avustralya’nın antropolojik tarihi konulu tezini verip eğitimini tamamladı”.
Baston yardımıyla yürüyen 94 yaşındaki Phyllis Turner, hayalinin peşinden giderken hiçbir engel tanımamış. Muhtemelen, ”Bu yaştan sonra…” tarzındaki cümleleri de duymamayı tercih etmiştir.
Keşke bütün kadınlar onun kadar cesur ve azimli olsa 🙂
0 Comments