Tess Geritsen, bu kitabında gerçek anlamda buz etkisi yaratan bir hikayeyi, insanın kanını donduran ve mantığını zorlayan bir dille anlatmış…
Ben şahsen kitabı okurken kıvrandıkça kıvrandım 🙁
Kırklı yaşlarındaki patolog Maura Isles katıldığı bir konferansta, eski bir üniversite arkadaşı ile karşılaşır ve bu karşılaşma onu derinden sarsacak, hayatla ölüm arasında mücadele ederken, korkunç gerçeklerle yüzleşmesine sebep olur.
Her yanlış bir kararın veya her deneyimin bize bir şeyler öğrettiğine inanıyorum inanmasına, ama Mauranın arkadaşlarıyla hafta sonunu bir kayak merkezinde geçirmeye karar vermesinden sonra yaşadıkları, kolay sindirilebilir ve atlatılabilir şeyler değil ne yazık ki 🙁
Başlayan kar fırtınası yüzünden arabaları devrilir ve dağın ortasına mahsur kalırlar.
Yardım istemek için ulaştıkları bir köy ise ölü bir mekana dönüşmüştür.
Bu köyde, sözde peygamber Jeremiah Goode’nin liderliğindeki bir tarikatın yaşamış olduğunu öğrendiklerinde ise, esrarengiz olaylar gelişmeye başlar.
Bu ölü mekanın sessizliği onlara da ölümü bulaştırır ve 4 kişilik turistlik gruptan sadece Maura hayatta kalır.
Maura, ölümle yaşam arasındaki o incecik çizgide çaresizce kurtulmak için çırpınırken, ölüme ramak kala arkadaşı dedektif Jane onu bulur.
Bulur bulmasına, ama ölüm yine de peşini bırakmaz.
Karların altında toplu bir mezar bulunur ve ölüm sebebi araştırılırken, daha da korkunç gerçekler ortaya çıkar 🙁
İlk önce bu ölümlere sebep olan kişinin sözde peygamber Jeremiah olduğu düşünülürken, bir sürprizle karşılaşırlar…
Vergisini ödeyen her Amerikalının parasıyla alınmış olan kimyasal silahlar, artık kullanılmadığı için fırınlarda yakılıp, yok edilmek yerine; boş bir araziye, toprağın altına gömülür.
Yıllar sonra oraya yerleşen tarikat mensupları, arazilerinde çalışırken de gömülü olan gazın deposuna istemeden zarar verirler ve böylece VX sinir gazı sızar ve köydeki herkesi öldürür.
”İş zarar vermeye geldi mi, insanoğlunun dehası sınır tanımıyor. Birbirimizi öldürmekte çok iyiyiz” diyor yazar.
Ona katılmamak imkansız…
Okuyun derim 🙂
0 Comments