Dokunmak…

İnsanların dokunmaya ne kadar ihtiyaç duyduklarını ispatlamak için yapılan bir deneyi sizinle paylaşmak istiyorum…

1969 yılında psikolog Harry Frederick Harlow’un yaptığı bu deneyde, doğumdan hemen sonra anne maymundan ayrılan yavru maymunlara her biri gerçek annenin farklı özelliklerinden bir tanesini sunan yapay bir anne maymun modelleri sunulmuş:

Yumuşak ve tüylü bir oyuncak maymun ( süt verme ve hareket etme kabiliyeti yok), metal tellerden yapılmış, bir süt şişesi bağlanmış yapay maymun (yumuşaklık, sıcaklık sunma kabiliyeti yok ) ve hareket edebilen fakat süt ve yumuşaklık, sıcaklık sağlayamayan maymun modeli konulmuş 🙂

Yavru maymunların sadece besin sağlayan anne maymun modeline değil, hareket ve yumuşaklık sunan anne maymun modeline de ilgi gösterip karınları doyunca zamanlarını onlarla geçirdikleri görülmüş 🙂

Besin sağlasa da, pasif olan anne maymunun modeli yavrularda güven hissi uyandırmamış, gerçek anneyi modellemede tek başına yeterli olamamış.

Gerçek maymunlarla iletişim kurmadan yetişen yavru maymunlar anormal davranışlar göstermişler.

Başka maymunlarla ilk karşılaşmalarında korkmuş ya da saldırganca davranmışlardır…

Evet dokunmak her canlının yüreğini ısıtan, kelimelerin dışında çok daha güçlü bir şekilde mutlu eden bir şeydir 🙂

Dokunmak ve sevmek dendiğinde hep anneannem aklıma gelir 🙂

Bana çok sık sarılırdı ve koklaya koklaya öperdi. Sevgisini taa iliklerime kadar hissederdim 🙂

Bana hiç ”Seni seviyorum” demedi, ama ölene kadar beni en çok mutlu eden ve sevgisini hisseden insan oldu!