Bu kitap birkaç kez karşıma çıkmıştı, ama nedense okumak gelmemişti içimden…
Elime alıyor, bakıyor ve bırakıyordum. Yani beni çektiği kadar da itiyordu nedense 🙁
Meğerse her şeyin bir zamanı varmış 🙂
Birkaç gün önce kuzenim bu kitabı önüme koyunca ve mutlaka oku diye ısrar edince onu kıramadım ve okumaya başladım. Başladım ve bitirmeden de elimden bırakamadım 🙂
Örgü örmeyi biliyor muyum? Çok az. Yıllardır da elime almadım. Ama kitabı okurken ben de Lydıa’nın küçücük dükkanında buldum kendimi ve örmeye başladım 🙂
‘’İplerin örgü örmesini bilenlerin ellerinde kalp ile ruh arasında bağ kuran mucizevi bir varlığa dönüştüğünü’’ gördüm ilk önce.
Sonra yıllarca kanserle savaşırken örgü örmenin mucizevi gücünü keşfeden Lydıa’nın yüreğine dokundum ve öğrencileriyle oluşturduğu dostluk ve mutluluk çemberinin içine girip, hayata dair çok güzel dersler çıkardım …
Ama en önemlisi de yumaklara tıpkı boş sayfalara baktığım gibi bakmayı öğrendim 🙂
Yani her yumağın yerine getirilmeyi bekleyen bir sözün parçası gibi olduğunu 🙂 İplerle bir şeyler yapmanın ya da boş sayfalara bir şeyler yazmanın benim elimde olduğunu keşfettim 🙂
Sizi bilmem ama ben en yakın zamanda örgü örmenin iyileştirici ve yaratıcı gücünden yararlanacağım 🙂 🙂 🙂
0 Comments