Okuduğum kitapta şu cümleyle karşılaştım: ”Kimi zaman intihar, güzelliğin ve gerçekliğin doruk noktasında vurulan bir mühürdür”.
Önce tokat yemiş gibi oldum 🙁 Sonra anlamak için enine boyuna düşündüm…
Empati ve hayal gücümü devreye soktum, ama yüreğimin ve beynimin bunu anlamama konusunda çok kararlı olduğunu fark ettim 🙁
Prensip olarak her türlü intihara karşı olan ben, hele hele güzelliğin doruk noktasındaki intiharı anlamam ve yorumlamam mümkün değil 🙁
Mutluluğun tam ortasında intihar etmeyi düşünmek veya intihar etmek o mutluluğa ve güzelliğe ihanettir bence.
Onun da ötesinde korkaklığın da ta kendisidir 🙁
Ayrıca o güzelliğe ve mutluluğa erişene kadar bütün engelleri aşıp, savaş verildiyse, ona eriştikten sonra böyle bir korkaklığı sergilemek kare küp aptallıktır.
Bence güzellik ve mutluluk çok kırılgan bir şeydir ve onu yok etmek dünyanın en kolay şeyidir 🙁
O yüzden onun üzerine titremeli ve ihanet etmemeliyiz…
Ya sizce?
0 Comments