Bir papatya tarlası düşün… Mevsim ilkbahar.
Sen o tarlanın yanından geçen yolda yürürken bir papatya dikkatini çeker.
Binlerce papatyanın arasından biridir sadece. Ama onda seni çeken bir şey var. Gidip onu olduğu yerden koparıyorsun…
Sadece senin olsun istersin… Sadece senin… Öleceğini düşünmeden. 🙁
Bu tutkudur. 🙂 İçindeki şiddetin durduramayacağı bir bencillik, ama bir o kadar güzel ve hapsedici…
Yine o tarlanın kenarındaki yolda yürüyorsun…
Yine milyonlarcası arasında bir tanesi seni çeker. Yaklaşırsın yanına. Gözlerin başkasını göremez olur o an.
Onun için her şeyi yapmak istersin. Dokunmak istersin.
Ama birden hafif bir rüzgar eser ve başka güzel çiçek kokusu gelir burnuna…
Herşeyi bir anda unutup, o kokunun peşinden gidersin.
O papatya orada kalır, yüreğinin bir kenarında. Onu unutamazsın, ama geri de dönemezsin…
Aşk böyle bir şeydir işte 🙂
Yine yoldasın… Papatya tarlasının yanından geçen yolda. Yine milyonlarca papatya arasında bir papatya seni çeker.
Gidersin yanına ve orada kalırsın. Hiç ölmesin diye her şeyi yaparsın. Tüm gücünle onunla olmak istersin.
Hiç bir güçün seni oradan koparamayacağına inırsın ve orada ölene kadar onunla birlikte kalırsın…
Sevgi de budur işte… 🙂
0 Comments