Son günlerde yeni bir oyun uydurdum kendime.
İçimde veya etrafımda olup, bitenlerden sıkılıp bunaldığımda, sığınabileceğim bir kitap buldum. Fal bakarcasına bir sayfa açıyorum ve sadece o sayfayı okuyorum 🙂
Ne tesadüftür ki, bunu her yaptığımda, o günkü ruh halimi yansıtan, anlatan satırlarla karşılaşıyorum.
Hissettiklerimi, hissetmek zorunda kaldıklarım ve bu durumun zihnimde yarattığı kargaşayı, hatta isyanı 🙁
Şaşırmamak elde değil. Kitap bin dokuz yüz otuzlarda yazılmış oysa 🙂
Neyse, bahsettiğim kitap ”Huzursuzluğun kitabı”. Yazarı da Pessoa.
Bugünkü falımdan çıkan satırları paylaşıyorum ve yorumu size bırakıyorum…
”Sahtesinden de olsa sfenkslere dönüşsek, hem de kim olduğumuzu bilmez hale gelecek kadar. Çünkü aslında sahte birer sfenksten başka bir şey değiliz ve gerçekte ne olduğumuzu bilemiyoruz. Hayata ayak uydurmamızın tek yolu, kendi kendimizle uyumsuz olmak. Tanrısallık, saçmalık demektir.
Samimiyetle, sabırla akıl yürüterek teoriler kursak ve bunu yalnızca, hemen çürütmek için yapsak. Edimlerimizi, onları mahkum eden kuramlarla doğrulasak. Hayatta kendimize bir yol çizsek, sonra da o yolun tam tersine gitsek. Yapılmadık şey bırakmasak, olmadığımız, olduğumuzu iddia ettiğimiz, başkalarının olduğumuzu hayal etmesini de istediğimiz bir şeyin bütün hallerini kuşansak.
Okumamak için kitaplar alsak; konserlere gitsek, ama ne müzik dinlesek, ne de kimlerin geldiğine baksak; yürümekten yorulduk deyip uzun gezintilere çıksak ve gidip kırlarda kalsak, sadece ve sadece kırlar bizi uyuşturduğu için…”
0 Comments